Γραμμή Εργαλείων
Τίτλος Αντικειμένου
Κείμενο Αντικειμένου
Tο άλογο αποτελεί το ζώο με την ισχυρότερη παρουσία στην τέχνη. Ήδη από τα προϊστορικά χρόνια υπάρχουν απεικονίσεις του. Στην Κλασική εποχή, ο Φειδίας μάς δίνει από τα πιο ολοκληρωμένα δείγματα στις ζωφόρους του Παρθενώνα. Από τη Ρωμαϊκή εποχή, η απεικόνιση του αλόγου περιορίζεται, και το ενδιαφέρον στρέφεται στην ανθρώπινη μορφή. Στην ιταλική Αναγέννηση, το άλογο ξανακερδίζει τη θέση του στην τέχνη· ειδικά την περίοδο του μπαρόκ, καλλιτέχνες, όπως ο Ρούμπενς και ο Βαν Ντάικ, καθιερώνουν το είδος του έφιππου πορτρέτου. Σημαντική θέση στη μνημειακή γλυπτική κατέχει ο έφιππος ανδριάντας. Τοποθετείται σε δημόσιο χώρο, για να αναδείξει τον ιππέα ως ηγέτη και πρόσωπο μεγάλης ιστορικής σημασίας. Το είδος αυτό απαντά και στην αρχαιότητα· μάλιστα ο επονομαζόμενος «Ιππέας Rampin» (μέσα 6ου αι. π.Χ.) αποτελεί το παλαιότερο δείγμα. Στη νεοελληνική γλυπτική, ο πρώτος έφιππος ανδριάντας κατασκευάστηκε για να τιμηθεί ο Κολοκοτρώνης. Πρόκειται για έργο του Λάζαρου Σώχου, που τοποθετήθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, στο Ναύπλιο. Ο έφιππος ανδριάντας κατέχει πολύ σημαντική θέση στο έργο του Γιάννη Παππά και δεν σταμάτησε ποτέ να τον απασχολεί. Σε όλη την καλλιτεχνική του διαδρομή θα ασχοληθεί με πέντε έφιππους ανδριάντες. Σε τελική μορφή έφτασαν οι τέσσερεις από αυτούς. Ο αριθμός είναι μεγάλος, αν αναλογιστεί κανείς τη δύσκολη δουλειά, τόσο τη σωματική όσο και την πνευματική, που απαιτείται. Ο γλύπτης μελετά διαρκώς άλογο και αναβάτη ξεχωριστά, αλλά και ως σύνολο, με σκοπό τη συνύπαρξή τους. Άρχισε να καταπιάνεται με αυτό το θέμα ήδη από τα χρόνια του στο Παρίσι (1930-39), αρχικά με τη μαθητεία του στο Μουσείο του Λούβρου και έπειτα με την παρατήρηση και τη σχεδίαση αλόγων εκ του φυσικού. Ένα χρόνο μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, στη διάρκεια της Κατοχής, μελετά συστηματικά το έφιππο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έργο το οποίο θα ολοκληρωθεί τελικά το 1974 (σήμερα βρίσκεται στον κήπο του εργαστηρίου του). Θα ακολουθήσουν άλλοι τρεις έφιπποι ανδριάντες, του Γεώργιου Καραϊσκάκη, του Αλέξανδρου Παπάγου και του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, ενώ θα μελετήσει και τον έφιππο ανδριάντα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Στην ενότητα αυτή της εφαρμογής παρουσιάζονται οι τέσσερις έφιπποι ανδριάντες που φιλοτέχνησε ο Γιάννης Παππάς: ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο Αλέξανδρος Παπάγος και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, και εξιστορείται η πορεία δημιουργίας τους, από τη σύλληψη των έργων μέχρι την τοποθέτησή τους στον δημόσιο χώρο. Επίσης, παρουσιάζεται τμήμα της μελέτης του έφιππου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και η τεχνική της χαλκοχυτικής.
