Γραμμή Εργαλείων
Τίτλος Αντικειμένου
Κείμενο Αντικειμένου
Με τη σύνθεση αυτή ο καλλιτέχνης καταπιάνεται από το 1941. Το θέμα αυτό, μαζί με την απεικόνιση παιδιών, του προσφέρει ψυχική ανάταση κατά την περίοδο της Κατοχής. Με την επιστροφή του από την Αίγυπτο το 1952, ο γλύπτης συνεχίζει να τη μελετά και το έργο ολοκληρώνεται το 1974. Η τελική σύνθεση μοιάζει πολύ με την πρώτη μελέτη του 1941. Σε μέγεθος μεγαλύτερο του φυσικού παρουσιάζεται ένας νέος, σχεδόν έφηβος Αλέξανδρος, ορμητικός αλλά και ευγενής. Για τη μορφή του αλόγου χρησιμοποιήθηκε ο «Αργεντινός», ιδιόρρυθμο άλογο του Ιππικού Ομίλου Αθηνών στο Γέρακα Αττικής. Η κεφαλή του Αλέξανδρου βασίζεται στη μαρμάρινη προτομή της Περγάμου, που βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης. Το έργο, φτιαγμένο από μπρούτζο, είναι το πρώτο μεγάλο σε διαστάσεις γλυπτό που χυτεύεται σε ελληνικό έδαφος στη νεότερη εποχή. Εκτίθεται για πρώτη φορά το 1992 στον περίβολο της Εθνικής Πινακοθήκης., με αφορμή την αναδρομική έκθεση του Γιάννη Παππά που διοργανώνεται εκεί. Την ίδια χρονιά, το Υπουργείο Πολιτισμού αγοράζει το έργο, αλλά η τοποθέτησή του στην πόλη δεν έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα. Από τη σύλληψη της ιδέας στο έφιππο έργο Α. ΜΕΛΕΤΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, 1941-44 Γενικά σχέδια μελέτης στο έφιππο (1930-32). Το σχέδιο αποτελεί τον θεμέλιο λίθο πριν ο καλλιτέχνης αρχίσει να φτιάχνει τρισδιάστατα σκίτσα. Αποτυπώνει την πρώτη σύλληψη. Τρισδιάστατα γλυπτικά σκίτσα: πρώτες απόπειρες απεικόνισης της μορφής σε τρεις διαστάσεις, για να αποκτήσει ο καλλιτέχνης μια πρώτη εικόνα της φόρμας του έργου. Τα σκίτσα είναι συνήθως μικρά, από πλαστελίνη και κερί. Μελέτες σε μεγαλύτερη κλίμακα. Καθώς αρχίζουν να διαφαίνονται τα χαρακτηριστικά και οι λεπτομέρειες, ο καλλιτέχνης κάνει τις απαραίτητες διορθώσεις. Επιλέγεται η μελέτη που θα αποτελέσει τη μακέτα του. Β. ΜΕΛΕΤΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, 1963-74 Ο καλλιτέχνης εξακολουθεί την προηγούμενη μελέτη του με νέα τρισδιάστατα γλυπτικά σκίτσα. Ο καλλιτέχνης μελετά εντατικά το έργο του στις εγκαταστάσεις του Ιππικού Ομίλου Αθηνών και στο εργαστήριό του στου Ζωγράφου. Τον βοηθούν οι γλύπτες Θόδωρος Βασιλόπουλος και Θόδωρος Παπαγιάννης, μαθητές του και μετέπειτα καθηγητές της Σχολής Καλών Τεχνών. Ο Παππάς πραγματοποιεί και πάλι σχέδια εκ του φυσικού στο χαρτί, για να καθορίσει τη σύνθεσή του, την ανατομία, τη μορφή, τη στάση και την κίνηση αλόγου και αναβάτη. Συμβουλεύεται βιβλία ανατομίας και μελετά πώς αποδίδεται το έφιππο στην ελληνική γλυπτική. Μελέτες σε μεγαλύτερη κλίμακα. Καθώς αρχίζουν να διαφαίνονται τα χαρακτηριστικά και οι λεπτομέρειες, ο καλλιτέχνης κάνει τις απαραίτητες διορθώσεις. Επιλέγονται οι μελέτες που θα αποτελέσουν τις μακέτες του για το διαγωνισμό της Θεσσαλονίκης. Ακολουθεί η μεγέθυνση ή οι σταδιακές μεγεθύνσεις, και φιλοτεχνούνται κεφαλές μεγάλων διαστάσεων, του Αλέξανδρου και του αλόγου του, Βουκεφάλα. Ο γλύπτης ξεκινά την κατασκευή του τελικού προπλάσματος στο γύψο. Βοηθοί του και πάλι, οι γλύπτες Θόδωρος Βασιλόπουλος και Θόδωρος Παπαγιάννης. Στη διαδικασία αυτή προσθέτει κάθε φορά και περισσότερες λεπτομέρειες. Οδηγός του παραμένει το σχέδιο. Η μεγέθυνση πραγματοποιείται με τρεις τρόπους: α) με το νήμα της στάθμης, β) με τα κομπάσα (διαβήτες), γ) με τη μηχανή μεγέθυνσης. Πρόπλασμα σε γύψο. Χύτευση του έργου. Δοκιμές τοποθέτησης του έργου στον δημόσιο χώρο. Συνήθως προηγείται η κατασκευή δισδιάστατης μακέτας, έτσι ώστε να σχηματιστεί συνολική άποψη του πώς το έργο ορθώνεται στο χώρο. Ο Γιάννης Παππάς αφήνει πάντα την οριστική αρχιτεκτονική μελέτη στα χέρια του αρχιτέκτονα.
