Στην ομιλία αυτή, που περιλαμβάνει έργα από την έκθεση  Heaven and Earth. The Art of Βyzantium from Greek Collections (Ουρανός και Γη: Η Τέχνη του Βυζαντίου μέσα από Ελληνικές Συλλογές), η Δρ Αναστασία Δρανδάκη, επιμελήτρια της Βυζαντινής και μετά-Βυζαντινής Συλλογής του Μουσείου Μπενάκη, εστιάζει σε ανεξερεύνητες όψεις του διαλόγου μεταξύ της Βυζαντινής και της Δυτικοευρωπαϊκής τέχνης, και πιο συγκεκριμένα της Ιταλικής ζωγραφικής, από τον 13ο έως τον 15ο αιώνα.

Ο διάλογος μεταξύ Βυζαντινής και Δυτικοευρωπαϊκής ζωγραφικής προβάλλει εδώ και δεκαετίες ως κυρίαρχο ζήτημα στην ιστορία της ύστερης μεσαιωνικής τέχνης. Το λεγόμενο «Βυζαντινό ερώτημα» έχει δώσει τροφή σε έντονες ακαδημαϊκές αντιπαραθέσεις, οι οποίες αντανακλώνται στις διαφορετικές εκτιμήσεις των μελετητών για την έκταση και σημασία των βυζαντινών επιδράσεων στις καλλιτεχνικές εξελίξεις στην Ευρώπη, κυρίως στην Ιταλία. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι η ύπαρξη μιας πληθώρας όρων που χρησιμοποιούν οι ιστορικοί τέχνης (π.χ. maniera greca, maniera Latina, σταυροφορική τέχνη, lingua franca, κλπ) στην προσπάθεια να περιγράψουν και να καθορίσουν την πολύμορφη και πολυσυλλεκτική καλλιτεχνική παραγωγή που ξεπήδησε από τη συνάντηση μεταξύ Βυζαντίου και Δύσης, μία συνάντηση που απέκτησε άλλη δυναμική και διαφορετικό ιδεολογικό περιεχόμενο μετά τη λεηλασία της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους, το 1204 και την συνακόλουθη υποχρεωτική συμβίωση των δύο κοινοτήτων σε Βυζαντινά εδάφη. Παρά τις προσπάθειές μας όμως, υπάρχουν ορισμένα ζωγραφικά έργα που με τη μικτή εικαστική τους γλώσσα δεν μπορούν να καταταγούν στις σαφείς κατηγοριοποιήσεις των ιστορικών της τέχνης. Ποιοί είναι οι παράγοντες που καθορίζουν την ταυτότητα ενός έργου και διαμορφώνουν τα κριτήρια για την ταξινόμησή του στη μία καλλιτεχνική παράδοση ή στην άλλη; 

Περισσότερες πληροφορίες στο http://www.artic.edu/event/lecture-maniera-greca-west-maniera-latina-byzantine-east-piety-politics-and-painting-13th-15th