Ο αθηναϊκός στόλος είναι από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της πόλης-κράτους, σύμβολο δημοκρατίας και ναυτικής κυριαρχίας. Χάρη σ’ αυτόν  η Αθήνα κυριάρχησε στη θάλασσα, ειδικά ανάμεσα στο 480 και 322 π.Χ. Πού είναι, όμως, τα πανιά; Πολλές σύγχρονες μελέτες για τα πλοία εστιάζουν στην τεχνολογία και τη λειτουργία των ξύλινων τμημάτων της τριήρους, ενώ οι έρευνες για την παραγωγή και τη λειτουργία των ιστίων είναι ελάχιστες και ελλιπείς. Η αρχαιολογία του υφάσματος, καθώς επικεντρώνεται στην κατασκευή ενδυμάτων και χρηστικών υφασμάτων, επιχειρεί να γεφυρώσει  αυτό το ερευνητικό κενό. Η κύρια κινητήρια δύναμη των τριήρεων ήταν βεβαίως τα κουπιά. Τα ιστία αποτελούσαν, ωστόσο, βασικό στοιχείο του εξοπλισμού  τους και αναφέρονται στις ναυτικές επιγραφές του Πειραιά του 4ου αι. π.Χ. 

Στην παρούσα διάλεξη θα παρουσιαστούν τα πρόσφατα αποτελέσματα της έρευνας γύρω από την κατασκευή και χρήση των ιστίων στα αθηναϊκά πολεμικά πλοία.

Η Στέλλα Σπαντιδάκη είναι αρχαιολόγος με ειδίκευση στο αρχαιολογικό ύφασμα. Σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και στο Πανεπιστήμιο του Tübingen και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και στη μουσειολογία στη Σχολή του Λούβρου. Εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στα Πανεπιστήμια της Σορβόννης και της Χαϊδελβέργης πάνω στο θέμα της κατασκευής υφασμάτων στην Αθήνα της κλασικής περιόδου. Η εργασία της δημοσιεύτηκε στα αγγλικά από τον εκδοτικό οίκο Oxbow Books το 2016. Από το 2015 είναι πρόεδρος του ARTEX, του Κέντρου Έρευνας και Συντήρησης Αρχαιολογικού Υφάσματος στην Αθήνα, και από το 2018 διδάσκει κλασική αρχαιολογία στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ενδιαφέρεται για τη διεπιστημονική έρευνα όλων των διαθέσιμων πηγών που μας πληροφορούν για το αρχαίο ύφασμα (κείμενα, εικονογραφία, εργαλεία κλωστοϋφαντουργίας και κατάλοιπα υφασμάτων), καθώς και για την πειραματική αρχαιολογία και τις νέες ψηφιακές τεχνολογίες στην υπηρεσία της πολιτισμικής κληρονομιάς.