Ομιλία της Kelly Baum, επιμελήτρια σύγχρονης τέχνης στο Princeton University Art Museum με τίτλο «Νέα Ερείπια» και θέμα την χρήση ξεπερασμένων τεχνολογιών και αναχρονιστικών μοτίβων στη σύγχρονη τέχνη.

Κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι εικαστικοί καλλιτέχνες έχουν δείξει να γοητεύονται όχι μόνο από την ιστορία και το παρελθόν, αλλά και πιο συγκεκριμένα από το ανάρμοστο και το μη σύγχρονο, από στυλ δηλαδή, μέσα και θέματα, τα οποία είναι ηθελημένα εκτός τόπου και συνειδητά εκτός χρόνου. Για αυτούς τους καλλιτέχνες, το «ξεπερασμένο» είναι μια μορφή, όπως επίσης ένα μέσο και ένα θέμα. 
Η τάση προς το «ξεπερασμένο» εκδηλώνεται σε έργα τέχνης, στα οποία αξιοποιούνται, μεταξύ άλλων, τεχνολογίες όπως οι απεικονίσεις σε μορφή σιλουέτας, οι μαριονέτες, η τεχνική δημιουργίας κινουμένων σχεδίων stop animation, και η παραπλήσιά της clay animation, οι ταινίες 16 χιλιοστών, οι προβολείς διαφανειών, οι κασέτες της Nintendo των 8 bit. Πρόκειται για τεχνικές οι οποίες γενικά προσφέρονται για μη δεξιοτεχνικές, αδέξιες και χαμηλού κόστους παραγωγές. Τα καλύτερα από αυτά τα έργα είναι αναστοχαστικά, με την έννοια ότι ταυτόχρονα εφαρμόζουν αυτές τις τεχνικές ενώ στοχάζονται πάνω στις έννοιες της αχρήστευσης και της απαρχαίωσης. Τέτοια έργα κατέχουν σημαντική θέση στο χώρο της ιστορίας της τέχνης και για άλλους λόγους: όχι μόνο προβάλλουν τους τρόπους με τους οποίους οι καλλιτέχνες τοποθετούνται απέναντι στο παρελθόν, με σκοπό την καλύτερη κατανόηση τόσο του παρόντος, όσο και του μέλλοντος της τέχνης, αλλά πραγματεύονται ταυτόχρονα τη σχέση της σύγχρονης τέχνης με το χρόνο- ειδικά τον παρόντα χρόνο, ή αυτό που συχνά αναφέρεται ως «συγχρονικότητα».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ